Suchogrzybek Złotopory – czy warto się schylać po Xerocomellus chrysenteron

You are currently viewing Suchogrzybek Złotopory – czy warto się schylać po Xerocomellus chrysenteron

Suchogrzybek Złotopory, który kiedyś nazywany był Podgrzybkiem Złotawym, jest chyba najpopularniejszym grzybem o hymenoforze rurkowym w Polsce. Jednak nie jest zbyt chętnie zbierany, a to z powodu sporego zaczerwienia owocników i trudności jego transportowania, bardzo szybko ulega pleśnieniu.

Suchogrzybek Złotopory - szybka charakterystyka

  • łac.: Xerocomellus chrysenteron
  • okres występowania : VI – XI
jadalny
lasy iglaste
lasy liściaste
lasy mieszane
parki
dopuszczony do obrotu

Wygląd Suchogrzybka Złotoporego

Kapelusz: w odcieniach brązowawych, z domieszkami odcieni oliwkowych, żółtawych, czerwonawych, w nadgryzionych miejscach z czasem nabiega różowawo, czerwonawo. Powierzchnia kapelusza sucha, matowa, w młodszych owocnikach cała i ciemniejsza, u starszych popękana na poletka i bledsza, zwłaszcza podczas suszy. Pomiędzy poletkami, w pęknięciach widoczny miąższ białawy lub nabiegający czerwonawo. Za młodu wypukły, poduchowaty, na starość rozpostarty.

Wymiary kapelusza od 3 do 10 cm.

Hymenofor: rurki przyrośnięte do trzonu lub lekko zbiegające na trzon, w młodych owocnikach bladożółtawe, później oliwkowe z stosunkowo dużymi poram siniejącymi po naciśnięciu.

Trzon: centralnie usytuowany względem kapelusza, pełny, prosty, czasem wygięty. W dolnej części (czasami na całej długości) w kolorach czerwonawych, u góry żółty. Powierzchnia podłużnie włókienkowata. Wysokość trzonu do 8 cm, średnica do 1,5 cm.

Miąższ: bladożółtawy w kapeluszu, w trzonie intensywniejszy, miejscami przebarwiający się błękitno i czerwieniejący. Za młodu miąższ zwarty, później staje się miękki i szybko poddający się pleśnieniu.

Zapach: delikatny, grzybowo-kwaskowy.

Smak: łagodny, lekko kwaskowy.

Dopuszczenie do obrotu w Polsce: tak, jest dopuszczony do obrotu handlowego.

Ochrona gatunkowa w Polsce: nie objęty ochroną gatunkową.

Sposób odżywiania: saprotrof.

Wysyp zarodników: brązowooliwkowy.

Podłoże: gleba.

Stary Suchogrzybek Złotopory
Suchobrzybek Złotopory i różowawe przebarwienia
Suchogrzybek Złotopory trzy owocniki
Rurki Suchogrzybków Złotoporych
Suchogrzybek Złotopory ładne ujęcie w lesie
Suchogrzybek Złotopory

Gdzie i kiedy występuje Suchogrzybek Złotopory

Suchogrzybek Złotopory jest grzybem jadalnym, najpopularniejszym z grzybów rurkowych, które można napotkać na grzybobraniu. Wyrasta od czerwca do nawet listopada w przeróżnych lasach liściastych, iglastych, mieszanych, a także w zaroślach, parkach. Jeśli już występuje, to zazwyczaj masowo.

Suchogrzybek Złotopory z żółtymi rurkami
Suchogrzybek Złotopory

Suchogrzybek Złotopory i jego wartości oraz zastosowanie

Choć Suchogrzybek Złotopory jest grzybem dopuszczonym do obrotu handlowego w Polsce, to na targowiskach raczej go nie spotkacie. Jeśli chodzi o jego przydatność w kuchni, to jest on uznawany za grzyb drugorzędny, raczej domieszkowy, jest delikatny, posiada nieco kwaskowaty smak, który nie każdemu przypada do gustu.

Suchogrzybek Złotopory posiada dwie zasadnicze wady, bardzo często jest robaczywy, w okresie letnim potrafią nawet małe owocniki być zaczerwione oraz jest grzybem bardzo nietrwałym i delikatnym – bardzo szybko łapie go pleśń, który dyskwalifikuje go do spożycia. Jeśli chcesz go spożywać, to raczej zbieraj młodsze owocniki i postaraj się jak najszybciej je przetworzyć, a już na pewno nie zostawiaj ich na dzień następny do przetworzenia.

Można z niego przyrządzać sosy, w których nieco się rozpada i staje się bardzo delikatny, można go dodawać do zup, można również marynować. Osobiście schylam się po nie, jeśli na inne grzyby nie można liczyć w okolicy.

Suchogrzybek Złotopory robaczywy
Robaczywy Suchogrzybek Złotopory
Młodszy, ale już popękany Suchogrzybek Złotopory

Gatunki podobne do Suchogrzybka Złotoporego

  • Suchogrzybek Obciętozarodnikowy (Xerocomus porosporus), grzyb jadalny, mniejszy, rzadszy, bez kwaskowatego smaku i nieco mniej wybarwiony.
  • Suchogrzybek Oprószony (Xerocomellus pruinatus): grzyb jadalny, mniejszy, z trzonem bardziej żółtawym, ciemniejszym oszronionym kapeluszem nie pękającym na poletka.
  • Podgrzybek Zajączek (Xerocomus subtomentosus): grzyb jadalny, większy, o dłuższym trzonie i kolorze powierzchni kapelusza w odcieniach bardziej oliwkowych. Miąższ nie przebarwia się.
  • Parkogrzybek Czerwonawy (Hortiboletus rubellus); grzyb jadalny, mniejszy, o bardziej czerwonawej powierzchni kapelusza nie pękającej na poletka.

Inne nazwy Suchogrzybka Złotoporego: Podgrzybek Złotawy, grzyb czerwonotrzonowy, borowik złotawy, zajączek, czerwona noga, grzyb zajęczy.

Jeśli znalazłeś inspirację, albo przydatne informacje, to możesz odwdzięczyć się wspierając moją twórczość i  postawić mi wirtualne espresso lub latte, które uwielbiam. To zawsze motywuje, z góry dziękuję 🙂

Przeglądnij galerię zdjęć Suchogrzybka Złotoporego

Jeśli doceniasz treści, które dla Ciebie przygotowałem, masz możliwość wyrażenia swojego uznania, na przykład poprzez zafundowanie mi symbolicznej, wirtualnej kawy, która niezwykle motywuje do dalszego działania 🙂

  • Post author:
  • Post category:Dary natury

Dodaj komentarz