Lejkówka Szarawa, czyli Gąsówka Mglista (te nazwy stosuje się zamiennie do tego samego gatunku), jest gatunkiem dość pospolitym, często występującym w czarcich kręgach. Niektórzy uznają tego grzyba za gatunek jadalny, jednak nie jest chętnie zbierany, mimo że późniejszą jesienią miejscami występuje masowo. Osobiście kwalifikuję Gąsówkę Mglistą, czyli Lejkówkę Szarawą jako gatunek niejadalny z kilku powodów, o czym piszę poniżej.
Lejkówka Szarawa (Gąsówka Mglista) - szybka charakterystyka
- łac.: Clitocybe nebularis (Lepista nebularis)
- okres występowania : IX – XI
Wygląd Lejkówki Szarawej
Kapelusz: w kolorach od szarego, stalowego do szarobeżowego, z jaśniejszym brzegiem. Za młodu wypukły, z podwiniętym brzegiem, później płaski, na starość lekko wklęsły, pofałdowany, przeważanie z garbkiem na środku kapelusza.
Powierzchnia matowa, gładka, często oszroniona.
Wymiary kapelusza od 5 do 15 cm średnicy.
Hymenofor: blaszki Lejkówki Szarawej posiadają barwę białą, później kremową lub żółtawą, na starość mogą wystąpić na blaszkach brązowe plamy. Cienkie, gęste, przyrośnięte do trzonu lub lekko na niego zbiegające.
Trzon: w kolorach od białawego do szarego, oszroniony nieco włóknisty. 6 do 12 cm wysokości i do 3 cm średnicy. Centralnie usytuowany względem kapelusza, odwrotnie maczugowaty, u podstawy często biało-filcowaty z kawałkami białawej grzybni i podłoża. Za młodu pełny, później staje się watowaty i częściowo pusty.
Miąższ: białawy, nie przebarwia się po przekrojeniu. W kapeluszu twardy, na starość miększy, gąbczasty, w trzonie watowaty, włóknisty.
Zapach: kwaskowaty, mączno-owocowy.
Smak: słodkawo-mączno-kwaskowaty.
Dopuszczenie do obrotu w Polsce: nie jest dopuszczony do obrotu handlowego w Polsce.
Ochrona gatunkowa w Polsce: nie jest objęty ochroną gatunkową.
Wysyp zarodników: biały do kremowego.
Sposób odżywiania: saprotrof.
Podłoże: gleba.
Gdzie i kiedy występuje Lejkówka Szarawa
Gąsówka Mglista, czyli Lejkówka Szarawa jest grzybem bardzo pospolitym, wyrasta w grupach, rzędach, często w czarcich kręgach. Owocnikuje w lasach liściastych, iglastych, mieszanych od września do listopada, najwięcej można ją zaobserwować późną jesienią po pierwszych ochłodzeniach. W niektórych lasach występuje w towarzystwie Gąsówki Fioletowawej.
Lejkówka Szarawa i jej wartości oraz zastosowanie
Lejkówka Szarawa to grzyb nieco kontrowersyjny, kiedyś traktowana była, jako gatunek jadalny po gość długim obgotowaniu i odlaniu wody. W niektórych źródłach można napotkać się z klasyfikacją, jako gatunek trujący. W jeszcze innych, jako niejadalny i tak też ja kwalifikuję Lejkówkę Szarawą. Nie zalecam jej spożywania, może wywoływać zaburzenia jelitowo-żołądkowe, nawet dość mocne, jest grzybem ciężkostrawnym.
Niektóre medyczne źródła podają, że z tego grzyba udało się wyizolować nebularynę, dość specyficzny antybiotyk pomocny w zwalczaniu prątków gruźlicy. Mimo tej właściwości nie zalecam również eksperymentów z Lejkówką Szarawą (Gąsówką Mglistą), do spraw antybiotyków lepiej podchodzić ostrożnie i z pełną odpowiedzialnością.
Gatunki podobne do Lejkówki Szarawej
Dzwonkówka Trująca (Wieruszka Zatokowata) (Entoloma sinuatum): grzyb trujący, zapach mączny, blaszki barwy żółtawej do różowawej, zatokowato wycięte przy trzonie.
Inne nazwy Lejkówki Szarawej: Gąsówka mglista (jest to zamienna nazwa, dawniej obowiązująca), głąbik mgławy, bedłka dymowa, bedłka mglista, lejkówka mglista.
Jeśli znalazłeś inspirację, albo przydatne informacje, to możesz odwdzięczyć się wspierając moją twórczość i postawić mi wirtualne espresso lub latte, które uwielbiam. To zawsze motywuje, z góry dziękuję 🙂
Przeglądnij galerię zdjęć Lejkówki Szarawej (Gąsówki Mglistej)
Jeśli doceniasz treści, które dla Ciebie przygotowałem, masz możliwość wyrażenia swojego uznania, na przykład poprzez zafundowanie mi symbolicznej, wirtualnej kawy, która niezwykle motywuje do dalszego działania 🙂
